Dom w Bochni usytuowany w sąsiedztwie Szlaku Architektury Drewnianej Małopolski został zaprojektowany tak, by łączyć tradycję z nowoczesnością. Zainspirowani regionalnym dziedzictwem i bliskością krajobrazu z górującym na horyzoncie Beskidem Wyspowym zaprojektowany został zespół budynków mieszkalnych zachowując tożsamość stylów architektury drewnianej w dialogu z teraźniejszością. Przejawia się to zarówno w doborze materiałów wykończeniowych jak i tradycyjnym pokroju brył, ich funkcjonalności i posadowieniu. Bocheński Dom to dwa równolegle budynki: mieszkalny i gospodarczy, spięte szklanym łącznikiem, będącym niejako symbolem scalającym dwie epoki a jednocześnie dzięki swej przezierności niezobowiązująco anonsującym przestrzeń ogrodu. Skromne frontowe elewacje wykończone częściowo deskami modrzewia, częściowo tynkiem zespalają się z okoliczną zielenią i zabudową. Budynek mieszkalny, na planie prostokąta, zwieńczony dwuspadowym, otwartym dachem pokrytym gontem z modrzewia, mieści w sobie dwie strefy. Dzienna dzięki przeszklonej ścianie szczytowej integruje półotwartą kuchnię i jadalnię z ogrodem. Poddasze to część nocna, strefa intymna zarezerwowana dla domowników, dyskretnie połączona z salonem w którym górują monstery tworzące poziomy pas zieleni i przełamujące wysoką przestrzeń. Garaż został połączony z pracownią artystyczną, która od strony ogrodu posiada półotwarty podcień wsparty modrzewiowymi filarami i przedłużony drewnianym tarasem stanowiąc miejsce relaksu i wyciszenia, będąc jednocześnie artystycznym atelier właścicielki. Sąsiadujące ze sobą obiekty są współczesną alegorią gospodarstwa z żywym inwentarzem, różniąc się ale i uzupełniając pod względem funkcjonalności i strefowości. W tradycyjnej bryle Domu Bocheńskiego skonsolidowano formę drewnianą z murowaną. Klarowny układ urbanistyczny i spokojne elewacje skromnie wpisują się w otoczenie od strony drogi publicznej zaskakując dynamiką nowoczesnego ogrodu i zielonej przestrzeni krajobrazu, który przenika do wnętrz, wypełniając je światłem i energią.