Sposób adaptacji istniejącej historycznej struktury i dodanie nowej tkanki użytkowej o charakterze mieszkaniowym nie tylko uzupełnia historyczną zabudowę miejską, ale także wzbogaca ją o nową jakość nowoczesnej architektury i jej otoczenia, jako przestrzeni publicznej miasta.
Projekt i zrealizowany obiekt stanowią bardzo dobry przykład rewitalizacji poprzemysłowej, zdegradowanej części śródmieścia Krakowa.
Sposób adaptacji istniejącej historycznej struktury i dodanie nowej tkanki użytkowej o charakterze mieszkaniowym, nie tylko uzupełnia historyczną zabudowę miejską, ale także wzbogaca ją o nową jakość nowoczesnej architektury i jej otoczenia, jako przestrzeni publicznej miasta.
Urządzenie wewnętrznych dziedzińców z małą architekturą włącznie, tworzą przyjazną przestrzeń dostępną nie tylko dla mieszkańców tego zespołu budynków, ale także dla społeczności Krakowa.
Nowa architektura, w zakresie użytych materiałów, jest spójna z historycznymi wątkami budynków przemysłowych, przy zachowaniu wysokiego standardu detalu. Całość koncepcji zrealizowana jest w „duchu” idei przyznawanej Nagrody im. Stanisława Witkiewicza.
Galeria zdjęć Zabudowy (11)
